เมย์ไหน..ไฟแรงเฟร่อ หนังรักวัยรุ่นตลกเฮฮา ที่มีเนื้อหาธรรมดา แต่การนำเสนอที่ไม่ธรรมดา
ป๋อง (แบงค์-ธิติ มหาโยธารักษ์) เด็กหนุ่มผู้ไร้ตัวตนในโรงเรียน ไม่หล่อ ไม่เนิร์ด ไม่เก่งกีฬา ไม่ใช่นักกิจกรรม เขาแอบชอบ มิ้ง (ฟรัง-นรีกุล เกตุประภากร) ดาวเด่นของรุ่นที่แทบจะตรงกันข้ามกับเขาทุกอย่าง แต่สิ่งที่เขากล้าทำมากที่สุดก็แค่เก็บเรื่องราวมาเขียนการ์ตูนเติมแต่งตามจินตนาการของตนเอง หลังจากมีเหตุให้ เมย์ไหน (ปันปัน-สุทัตตา อุดมศิลป์) อีกคนหนึ่งซึ่งไร้ตัวตนในโรงเรียนเหมือนกันมารู้เรื่องนี้ และเขาก็ไปรู้ความลับที่เธอแอบชอบ พี่เฟม (ต่อ-ธนภพ ลีรัตนขจร) รุ่นพี่นักกีฬาที่หล่อสุด เท่สุด ป๊อปสุด และเป็นที่หมายปองของทุกคนในโรงเรียน ทั้งคู่จึงร่วมมือช่วยเหลือกันให้ได้สมหวังกับคนที่ตนเองชอบ แต่ลึกๆแล้วทั้งคู่เริ่มไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง
พล็อตแนวแอบรักรุ่นพี่กับหลงรักเพื่อนสนิทแบบนี้ เราคุ้นเคยกันดีในหนังหลายต่อหลายเรื่องของทั้งไทยและต่างประเทศ นอกจากนี้บทยังมีจุดอ่อนอยู่หลายที่ เช่น พลังพิเศษของเมย์ไหนไม่ได้มีส่วนช่วยหรือขัดขวางความสัมพันธ์ของเธอกับพี่เฟม จุดเริ่มต้นที่พี่เฟมหันมาสนใจเมย์ไหนก็ดูไม่มีที่มาที่ไป จะว่าไปแล้วดูเหมือนพี่เฟมจะเป็นคนเข้าหาและตามจีบเมย์ไหนซะด้วยซ้ำ และฐานันดรต่างๆในโรงเรียนน่าจะนำมาต่อยอดได้มากกว่านี้ เช่นให้กลุ่มเด็กเนิร์ดใช้มันสมองในการช่วยเชียร์กีฬาสี
แต่สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้โดดเด่นกว่าหนังแนวเดียวกันเรื่องอื่นๆ คือการนำเสนอเนื้อเรื่องที่แสนธรรมดาและมีจุดบกพร่องนี้ ให้ดูใหม่ สด และสนุกเกินคาดได้ อย่างเช่น เมื่อไหร่ที่หนังหลุดเข้าไปในโลกการ์ตูนตามจินตนาการของป๋อง หนังจะเปลี่ยนเป็นแอนิเมชั่น ใช้ลายเส้นแบบการ์ตูนมังงะของญี่ปุ่น ที่มีตัวละครตาโตๆ บวกกับสีสดๆและดนตรีเร้าใจ ซึ่งทำให้หนังแหวกไปเป็นแนวแฟนตาซี ที่น่าตื่นเต้นและดูตื่นตาตื่นใจอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนในภาพยนตร์ไทย
หรือการเพิ่มปมให้ตัวละครเมย์ไหนให้สามารถปล่อยกระแสไฟฟ้าได้เวลาหัวใจเต้นแรง ซึ่งก็คือเกือบทุกครั้งที่อยู่ใกล้พี่เฟม นอกจากที่จะทำให้หนังล้ำเส้นเข้าไปในแนวซุปเปอร์ฮีโร่แล้ว ยังสามารถนำมาอธิบายปูมหลังของตัวละครที่อยากจะเป็นคนไร้ตัวตนได้เพราะจะได้ไม่ทำร้ายใคร และก็ยังเอามาตีความในเชิงสัญลักษณ์ได้ว่า ทุกคู่รักต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับบางข้อจำกัดของอีกฝ่ายที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้
และเหมือนกับ ซักซี้ด ห่วยขั้นเทพ ผลงานก่อนหน้านี้ของผู้กำกับ หมู-ชยนพ บุญประกอบ หนังยังคงล้อเลียนสังคมโรงเรียนได้อย่างเฉียบขาดและเต็มไปด้วยมุขตลกแบบจัดหนัก เช่น คุณครูที่ไม่เคยสรุปบทเรียนได้ทันเสียงออดหมดเวลา แก๊งเชียร์ลีดเดอร์ที่มีความพร้อมเพรียงกันทั้งในเรื่องนำเชียร์และนำตบ และกลุ่มเด็กเรียนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เกรดสี่ ซึ่งทั้งหมดน่าจะโดนใจทั้งวัยรุ่นปัจจุบันและคนที่ผ่านวัยนั้นมาแล้วให้ได้ระลึกถึงวันวาน ไม่แน่ใจว่านี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่โซเชียลมีเดียแทบจะไม่มีบทบาทในเรื่องนี้หรือเปล่า ถ้าไม่เห็นโทรศัพท์มือถือหรือการพูดถึงยอดคนฟอลโล่ว หนังเรื่องนี้แทบจะเป็นหนังย้อนยุคได้เลย
นักแสดงนำทั้งสี่ถ่ายทอดตัวละครที่ตัวเองแสดงออกมาได้ดี แบงค์-ธิติ ดึงดูดความสนใจของคนดูได้ในทุกฉากที่ปรากฏตัวออกมา และสามารถทำให้คนดูเชื่อได้ว่าเป็นคนไร้ตัวตนในโรงเรียน ขาดความมั่นใจ แต่ก็ยังมีความมุ่งมั่นในเรื่องความรัก ปันปัน-สุทัตตา พิสูจน์ฝีมือการแสดงอีกครั้งด้วยการสื่ออารมณ์ได้กว้างตามที่บทกำหนดไว้ ที่มีทั้งบุคลิกลึกลับ หวาดกลัว ตกใจ สดใส ดีใจ และเสียใจ ต่อ-ธนภพ พลิกบทบาทนักเลงที่ตนเองถนัดจากซีรีส์ ฮอร์โมนส์ วัยว้าวุ่น และหนังเรื่อง ฝากไว้..ในกายเธอ มาเป็นผู้ชายอบอุ่นแถมทะเล้นนิดหน่อย ส่วน ฟรัง-นรีกุล เกินคาดกับบทสาวป๊อปที่ลึกๆแล้วก็เป็นคนที่ขาดความมั่นใจไม่ต่างจากเด็กไร้ตัวตนคนอื่น
ถึงแม้ เมย์ไหน..ไฟแรงเฟร่อ จะไม่ใช่เป็นหนังรักโรแมนติกกินใจ หรือหนังเกี่ยวกับมิตรภาพเพื่อนวัยเรียนที่ลึกซึ้ง แต่ก็ยังเป็นหนังที่ดูสนุก เพลินไปกับแอนิเมชั่นที่แปลกตา มุขตลกแบบจัดเต็ม และการแสดงที่มีเสน่ห์
|
