2-3 ปีให้หลัง ในหลายๆ ประเทศ ภาพยนตร์สามมิติถูกสร้างออกมาหลายเรื่องและมีเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะอเมริกาและอินเดีย ในบ้านเราก็มีการประกาศสร้างภาพยนตร์สามมิติจากหลายค่าย เพื่อหวังเป็นสามมิติเจ้าแรกของเมืองไทย มาวันนี้ภาพยนตร์สามมิติสมบูรณ์แบบเรื่องแรกแห่งสยามก็ออกสู่สายตาผู้ชมกับเรื่อง 407 เที่ยวบิน
407 เที่ยวบินนี้คงฝ่าฟันหลุมอากาศมามากพอตัวเพราะวันประกาศสร้าง, วันบวงสรวง, จนวันฉาย รายชื่อทีมนักแสดงไม่เหมือนเดิมสักครั้ง เว้นแต่นักแสดงนำพระนางของเรื่อง ที่ได้สาวซุปต้าอย่าง มาช่า วัฒนพานิช มาประกบพระเอกใหม่รุ่นน้อง ปีเตอร์ ไนท์
หนังเล่าเรื่องของ นิว (มาช่า วัฒนพานิช) หัวหน้าพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่เคยมีอดีตที่เลวร้ายกับสายการบินแห่งหนึ่ง เธอกลับมาทำงานอีกครั้งกับสายการบินแห่งใหม่ โดยไม่รู้ว่าเครื่องบินลำนี้เป็นลำเดียวกับลำของสายการบินเก่าที่เคยเกิดเรื่องไม่คาดฝัน ซึ่งถูกซื้อมาประกอบเป็นลำใหม่ และแล้วเหตุการณ์สยองขวัญได้กลับมาเกิดขึ้น และสถานการณ์แย่ไปกว่าเดิมจากความพยาบาทของวิญญาณที่มีความแค้นกับนิว
เป็นที่เข้าใจกันว่าหนังผีหลายๆ เรื่องมักไม่มีเหตุผลบ้าง เพราะช่วยสร้างความน่ากลัวได้ เรื่องและเหตุผลจึงมักถูกมองข้ามไป แต่มันไม่ใช่กับหนังเรื่องนี้ 407 เที่ยวบินผีกลับหาเหตุผลไม่เจอเลยตลอดเวลาที่บินอยู่บนอากาศ บทภาพยนตร์มีปัญหาอย่างมาก โดยเฉพาะการตายของผู้โดยสารแต่ละคน การดำเนินเรื่องก็ชวนรู้สึกอยากขอแบ่งหน้ากากออกซิเจนจากผู้โดยสารในภาพยนตร์มาสูดบ้าง ทั้งหมดนี้ทำให้ 407 เที่ยวบินผีกลายเป็นหนังที่ไม่มีอะไรในตัวหนัง เป็นเพียงหนังสามมิติเรื่องแรกเท่านั้น หนังเรื่องต่อไป ผู้สร้างต้องให้ความสำคัญกับบทภาพยนตร์ให้มากขึ้นหลายๆ เท่า ไม่เช่นนั้นคนดูอาจจะใช้วิธี เห็นแล้วขอหลับตาให้ผ่านๆ ไป เช่นเดียวกับนางเอกของเรื่อง
การถ่ายภาพไร้เสน่ห์ที่จะสร้างความน่าผวาเช่นเดียวกับ ลองของ (2548) ครั้งนี้อาจด้วยเทคนิคอุปกรณ์กล้องที่ยาก การเคลื่อนย้ายการติดตั้งเพื่อถ่ายแต่ละ shot ทำให้ต้องใช้เวลาการถ่ายนานขึ้นถ้าเทียบกับการถ่ายด้วยกล้องdigital การกำกับและถ่ายภาพจึงไม่ใช่เรื่องง่าย ซึ่งผลออกมาทำให้เห็นว่าภาพมันน้อยเกินไป จึงทำให้ภาพจากหนังขาดมิติ
การคัดเลือกนักแสดงนำทำให้ความเชื่อลดลง เพราะพระเอกใหม่นอกจากอายุที่ดูน้อยกว่าแล้ว การแสดงยังแข็ง ฝีไม้ลายมือไม่สามารถกลมกลืนกับนางเอกที่มีประสบการณ์สูงได้ ภาพรวมการแสดงของนักแสดงในภาพยนตร์ แม้บางคนจะมีฝีมือ แต่เมื่อเล่นกับเพื่อนนักแสดงที่ยังไม่มีอารมณ์ร่วม จึงเหมือนพากันเครื่องบินตก ส่วนนี้รู้สึกผิดหวังกับการแสดงของ ปรเมศร์ น้อยอ่ำ ที่ดูแข็งไม่ต่างจากปีเตอร์ ไนท์ พระเอก รวมทั้ง จอย พัชรี ที่แสดงเกินออกไปเยอะ แต่ขอชื่นชม เอ อัญชลี ที่แสดงอย่างมีพลัง และทำให้รู้สึกเชื่อในบทบาทคนโรคจิตประสาทหลอนของเธอได้
คอมพิวเตอร์กราฟิก โดยเฉพาะผี cg ทั้งหลายยังต้องพัฒนาอีกมาก และไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีผีมากมายก่ายกองขนาดนั้น ผีเยอะเกินจนเหมือนพิพิธภัณฑ์โชว์ผีมากกว่าผีสิงเครื่องบิน
รวมแล้ว 407 เที่ยวบินผี ไม่ใช่หนังผีเนื้อเรื่องดีเหมือน เปนชู้กับผี (2549) หรือไม่ใช่หนังผีสยดสยองชวนแหวะเหมือน ลองของ (2548) แต่ก็จะไม่เงียบเหมือน ผีจ้างหนัง (2550) เพราะถือเป็นอีกก้าวสำคัญของวงการภาพยนตร์ไทยกับภาพยนตร์สามมิติเรื่องแรก ขอเป็นกำลังใจในความกล้าทำของทีมผู้สร้าง
|
