หนังไทย เมมโมรี่ รักหลอน, Memory รักหลอน

รายชื่อหนังเก่า

ฺเมมโมรี่ รักหลอน

ธัญวรรณ เหมพนม / 13 พฤษภาคม 2551

©thaicinema.org

หน้าแรกเมมโมรี่ รักหลอน

Memory รัก หลอน ถือเป็นหนังที่มีโครงเรื่องและบทภาพยนตร์ที่เขียนโดยตัวผู้กำกับเองคือคุณต่อพงศ์ ตันกำแหง ที่น่าสนใจมากพอสมควร เพราะเป็นส่วนหนึ่งของหนังจำนวนน้อยที่แตกไปจากจำพวกตลก ผี ไปจนถึงหนังเกี่ยวกับพระที่มีอยู่มากมาย แต่กลับขายความเป็นหนังทริลเลอร์ที่นานๆ จะมีให้ดูกันสักทีอย่างชัดเจน

เนื้อหาใน Memory เชื่อมโยงระหว่างความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครหลักเพียงสามคนคือ อิงอร (ใหม่ เจริญปุระ) แม่ที่เลี้ยงดูลูกสาวคือ แพร (ซัน คัมภิรานนท์) เพียงลำพัง ก่อนที่ครอบครัวจะพบปัญหาเพราะเพื่อนบ้านได้ยินเสียงกรีดร้องของเด็ก และเด็กอ้างว่าเห็นผี จนตำรวจต้องขอให้ กฤช(อนันดา เอเวอร์ริ่งแฮม) เข้ามาช่วยตรวจดูความผิดปกติของเด็กว่าเกิดจากอะไร

ซึ่งจากการเข้ามาของเขาครั้งนี้ก็ทำให้ความทรงจำที่เลวร้ายบางอย่างของแพร อิงอร และตัวเขาเองค่อยๆ ถูกเปิดเผยขึ้นอย่างช้าๆ

จากบรรยากาศของหนังที่พูดถึงแม่ลูกที่อยู่ด้วยกัน และเด็กที่อยู่ภายใต้ความหวาดกลัว ทั้งจากสิ่งที่อาจมีหรือไม่มีอยู่จริง และการดูแลถึงขนาดที่เรียกว่าครอบงำของแม่ชวนให้นึกถึงความเครียด

และความกดดันเมื่อตอนได้อ่านหนังสือแปลชื่อ แมรี่ เจน ร้องไห้เมื่อคืนนี้ เมื่อหลายปีก่อนขึ้นมาทันที เพราะถึงอิงอรจะไม่ได้เป็นแม่ที่เกรียวกราดและทุบตีแพรตลอดเวลา เหมือนอย่างแม่ในหนังสือที่ทุบตีแทบทุกครั้งที่แมรี่ เจนร้องไห้จนกระทั่งเด็กน้อยต้องตายจากโลกนี้ไปในที่สุด แต่ความกลัวในจิตใจของแพรทุกครั้งที่แม่คอยห้ามปรามไปจนถึงการโมโหและขู่ตะคอกเวลาให้ทำหรือพูดอะไร ก็เป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับเด็กตัวเล็กๆ พอๆ กัน และความน่าสนใจในโครงเรื่องของ Memory เกี่ยวกับแม่ลูก ไปจนถึงปูมหลังของกฤชที่เจ็บปวดกับการสูญเสียบางอย่าง ที่ค่อยๆ ถูกเฉลยและพยายามใช้เหตุผลในเชิงจิตวิทยามาอธิบาย บวกกับข่าวคราวในสังคมที่ดูจะเข้าสู่ยุคเสื่อมเหมือนอย่างที่นักวิชาการท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ ก็กระตุ้นให้ความเชื่อในอดีตเมื่อตอนที่อ่าน แมรี่ เจน เริ่มคลอนแคลนด้วย

เพราะความรู้สึกในตอนนั้น แมรี่ เจนเป็นเพียงเรื่องฝรั่ง การอยู่และดิ้นรนกันตามลำพังแม่ลูกเลยดูเป็นเรื่องปกติ แต่กับครอบครัวไทยที่มองไปทางไหนถึงจะไม่เห็นพ่อแม่ ก็จะเห็นตา ยาย พี่ น้อง บางบ้านอาจไล่ไปถึงทวดหรือเทียดกันเลยทีเดียวนั้น ความกดดันแบบที่แม่ของแมรี่ เจนเจอจากการเลี้ยงลูกคนเดียว หรือปัญหาในครอบครัวคล้ายๆ แบบนั้นคงไม่ค่อยเกิดขึ้นในบ้านเราแน่ๆ (แต่อาจมีปัญหาที่เกิดจากญาติเยอะเกินไปแทน) แต่ในความเป็นจริงตอนนี้ปัญหาการกระทำที่ร้ายแรงทั้งต่อร่างกายและจิตใจระหว่างคนในครอบครัวด้วยกันเองกำลังมีมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยเหตุผลนานาประการร้อยแปด ทั้งจกการกลายสภาพเป็นครอบครัวเดี่ยว และปัญหาทางสังคมอื่นๆ ที่มากขึ้น

ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมการเอาประเด็นนี้มาเล่า ผสมกับลูกเล่นในการผูกความสัมพันธ์ของตัวละคร และการตั้งคำถามเกี่ยวกับความทรงจำที่มักทำให้คนทุกข์หรือสุขขึ้นมาได้ง่ายๆ จึงเป็นสิ่งที่น่าได้รับคำชมที่สุดในหนังเรื่องนี้
รองลงมาคือฝีมือการแสดงของนักแสดงแต่ละคนที่ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี แต่ต้องย้ำว่าเป็นการทำหน้าที่ของแต่ละคนเท่านั้น เพราะหากพูดถึงความกลมกลืนที่จะทำให้เชื่อถึงความผูกพันของตัวละคร โดยเฉพาะตัวละครของ อนันดาและใหม่ ที่จุดขายของหนังเน้นเรื่องโรแมนติกจนพาลให้คิดถึงหนังพิศวาสฆาตกรรมก็ยังดูไม่ลงตัวนัก ซึ่งส่วนหนึ่งอาจเป็นปัญหาจากบทที่เล่าเรื่องส่วนนี้เร็วและรวบรัดเกินไป ในขณะที่หนังมีรายละเอียดยิบย่อยอยู่มากมาย กับอีกส่วนคือการที่เราคุ้นเคยและรู้จักนักแสดงทั้งสองคนนี้มากเกินไป จนทำให้เคมีบางอย่างของทั้งคู่ไม่พาให้รู้สึกถึงความผูกพันและความรักอย่างที่หนังถูกฉาบหน้าไว้

ในขณะที่จุดเด่นที่ดูจะพาลให้เป็นจุดด้อยที่สุดของหนัง แยกออกมาจากส่วนของบทและการแสดง คืองานด้านดีไซน์ในการจัดองค์ประกอบของภาพ ฉาก และการแต่งกายของตัวแสดงโดยเฉพาะของคุณใหม่ที่ดูเหมือนจะให้มีความเซ็กซี่และลึกลับตลอดเวลา ซึ่งส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะคุณต่อพงศ์เคยทำงานด้านโฆษณาและงานพรีเซนเทชั่นมามากก่อนจะกำกับหนังเรื่องแรกอย่าง ยังไงก็รัก จนดูจะเคยชินในการควบคุมโทนและอารมณ์ของหนังนำหน้าองค์ประกอบอื่นๆ มากเกินไปหน่อย ซึ่งการทำแบบนี้บางครั้งก็ให้ผลออกมาดีในส่วนที่ต้องการให้เกิดบรรยากาศระทึกแบบหนังผี แต่ในหนังทริลเลอร์ที่ขายทั้งเรื่องจิตวิทยา ความโรแมนติก และประเด็นเกี่ยวกับครอบครัวแบบนี้ การคุมโทนไปเรื่อยๆ จนทุกฉากดูเหมือนมีความสำคัญเท่ากันหมด ก็ทำให้ความลื่นไหลทางอารมณ์ของหนังที่มีความยาวและต้องอาศัยจังหวะในการเล่ามากกว่านั้นไม่มีความแรงในแบบที่ควรจะเป็นมากพอ

แต่ถึงยังไงก็เชื่อแน่ว่าด้วยมุมมอง การเล่าแบบที่มีเรื่องจะเล่าจริงๆ (แม้จะเป็นเรื่องที่ขายยาก จนเหมือนจะต้องยกเรื่องโรแมนติกทริลเลอร์มาเป็นจุดขาย) และลูกเล่นในการหักมุมที่ไม่ต้องการเฉพาะแค่จะเล่นกับความรู้สึกของคนดูในตอนท้ายเรื่อง แต่เป็นการตั้งคำถามบางอย่างที่ผูกโยงกับประเด็นของหนัง ก็เป็นทิศทางที่ดีแล้วสำหรับคุณต่อพงศ์ที่น่าจะมีงานที่น่าสนใจอื่นๆ ตามมา

เพียงแค่ให้ความสำคัญกับการผ่อนหนักผ่อนเบาในประเด็นที่จะเล่า และปรับความหนักมือบางอย่างลงบ้างเท่านั้น

Everything you want to know about Thai film, Thai cinema
edited by Anchalee Chaiworaporn อัญชลี ชัยวรพร designed by Nat
COPYRIGHT 2004 http://www.thaicinema.org. All Rights Reserved. contact: ancha999 at gmail.com
By accessing and browsing the Site, you accept, without limitation or qualification, these copyrights.
If you do not agree to these copyrights, please do not use the Site.