ฺบทวิจารณ์หนัง หม่ำเดี่ยว หัวเหลี่ยมหัวแหลม

หลังจากที่ได้ดูตัวอย่างหนังเรื่องหม่ำเดียว หัวเหลี่ยมหัวแหลม เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน  โดยให้ หม่ำ (เพ็ชรทาย วงษ์คำเหลา) และน้องเดียว (ด.ช. พัทธดนย์ เกลี้ยงจันทร์)  เด็กน้อยที่โด่งดังจากรายการเกมทศกัณฐ์เด็ก  ออกมาวิ่งเล่นกันไปมาในฉากโล่งๆ   แค่นั้น  ไม่บอกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไรทั้งสิ้น

ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นก็คือ นี่น่าจะเป็นหนังสนุกสนานอารมณ์ดีเท่านั้น   พร้อมกับความคิดแว่บเข้ามาในหัวสมองว่า “กล้าดีจัง” 

กล้าและมั่นใจในการนำเสนอนักแสดงนำเพียงสองคน  ว่าจะมีแรงดึงดูดความสนใจของคนดูได้  ซึ่งในส่วนของคุณหม่ำนั้นคงต้องยอมรับว่ามีผลงานที่สามารถการันตีความมั่นใจนี้ได้พอสมควร  ทั้งจาก บอดี้การ์ดหน้าเหลี่ยม และแหยมยโสธรที่ทำรายได้ถล่มทลายมาอย่างต่อเนื่อง  ส่วนน้องเดียวนี่ก็ต้องยอมรับว่าในช่วงที่แข่งขันรายการเกมทศกัณฐ์  หนูน้อยก็ขโมยหัวใจผู้ใหญ่ไปได้หลายคนจากความน่ารักและความเฉียบแหลมของปัญญา  การที่จับสองคนนี้มาคู่กัน  น่าจะเป็นส่วนผสมที่น่าสนใจ  ยิ่งเมื่อได้เห็นตัวอย่างชุดหลัง ๆ ที่เริ่มออกมา  บอกเรื่องราวคร่าวๆ ของหนัง  ก็ต้องยอมรับว่าทางบริษัทผู้สร้างมีการวางแผนมาได้ดีจริงๆ

เรื่องราวในหม่ำเดียว หัวเหลี่ยมหัวแหลม ที่เป็นงานร่วมกำกับระหว่างคุณหม่ำและคุณพาณิชย์ สดสีที่เคยกำกับโหน่งเท่งนักเลงภูเขาทองนี้   เริ่มต้นจากการที่หม่ำ (ทั้งคุณหม่ำและน้องเดียวเอาชื่อจริงมาใช้เป็นชื่อตัวละครในหนังเรื่องนี้กันทั้งคู่)  เดินทางจากยโสธรมา กทม. เพื่อมาเฝ้าบ้านให้ญาติที่ไปอยู่ต่างประเทศ  และเพื่อเรียนภาษาจีนอย่างที่ตั้งใจมานาน  และได้มาเจอกับเดียวเด็กชายที่บอกว่าเป็นลูกชายของเขากับคุณฟ้า (เบญจวรรณ อาร์ดเนอร์) ครูสอนภาษาจีนที่โรงเรียนที่หม่ำไปเรียน  และบอกว่าถ้าหม่ำกับฟ้าไม่แต่งงานกัน  น้องเดียวก็จะไม่ได้เกิดเป็นลูกคน  แต่ต้องไปเกิดเป็นลูกหมา  และด้วยโครงเรื่องเหล่านี้  หนังก็พาเราไปสู่หลักสูตรเร่งรัดในการจีบหญิงที่คุณหม่ำและน้องเดียวร่วมมือกัน 

ภาพรวมของหนังก็จะเน้นเหตุการณ์น่ารัก ๆ ระหว่างตัวละครหลักทั้งสาม   ซึ่งทำหน้าที่โดยรวมของตัวเองได้ดี  บวกกับมุขตลกอารมณ์ดีที่ใส่เข้ามาแบบปลอดคำหยาบ (หรือมีก็จะอยู่ในลักษณะของการใช้สำนวนเสียดสีแทน)   นานๆ จะหาได้ซักครั้งในหนังไทย

หลาย ๆ มุข  ชวนคิดถึงฉากตลกสั้นๆ ของกลุ่มซูโม่สำอาง ก็ช่วยให้เราดูหนังเรื่องอดไม่ได้ที่จะยิ้มและหัวเราะเพลินๆ ไปได้เรื่อยๆ  

แต่ถ้าหากคาดหวังให้หนังเรื่องนี้เป็นหนังตลกอุ่นๆ แบบสร้างความประทับใจสำหรับครอบครัว  คงต้องบอกว่าหม่ำเดียว หัวเหลี่ยมหัวแหลม ยังทำได้ไม่ถึงขั้นนั้น  โดยส่วนที่น่าเสียดายที่สุดในหนังเรื่องนี้มีอยู่สองจุด  จุดใหญ่เลยคือบทที่ขาดการปูน้ำหนักเรื่องของเหตุและผลไปในหลายๆ ช่วง  โดยเฉพาะตอนต้นเรื่องที่น้องเดียวมายุให้หม่ำจีบนางเอก  และหม่ำก็ทำตามแบบว่าง่าย  ซึ่งส่วนหนึ่งก็พอเข้าใจได้ว่าเป็นเพราะนางเอกของเรื่องนี้ดูน่ารักและมีสเน่ห์จริงๆ   แต่ความพยายามที่จะทำทุกอย่างเพราะรักลูกที่จะเกิดมาในอนาคตนั้นดูยังไงก็ยังขาดความน่าเชื่อถือ   ประกอบกับส่วนเฉลยของหนังที่มาถึงเร็วเกินไป  และการละเลยเป้าหมายของตัวละครที่พยายามมาเรียนภาษาจีน  แต่กลับจบลงด้วยประเด็นของความรัก  ทำให้เหตุการณ์ต่างๆ ที่ตามมาของหนังเป็นเหมือนเรื่องเล่าที่ขาดความสมจริง

จุดน่าเสียดายอย่างที่สองคือการขาดเคมีด้านความโรแมนติกระหว่างพระเอกนางเอก   ซึ่งจุดนี้ไม่น่าจะเกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอกว่าคุณหม่ำไม่หล่อแต่อย่างใด  เพราะตอนที่ดูคุณหม่ำแสดงในเฉิ่มกับคุณนุ่น วรนุช  ก็ดูไม่มีปัญหา  กลับดูน่าเชื่อถือและคิดเอาใจช่วยตัวละครไปด้วยซ้ำ  ปัญหาที่เกิดน่าจะมาจากการขาดความน่าเชื่อถือของบทอย่างที่กล่าวไปแล้ว  ประกอบกับการแสดงอารมณ์และการใช้โทนเสียงเวลาแสดงฉากขรึมๆ ของคุณหม่ำที่ดูคล้ายในเรื่องเฉิ่ม  แต่กลับไม่เหมาะกับหนังเรื่องนี้ที่ไปในทางที่สนุกสนานกว่านั้น   และทำให้ดูโดดจากบุคลิกในฉากที่คุณหม่ำแสดงเป็นตัวของตัวเองและดูสนุกสนานไป 

ทั้งสองจุดก็เป็นเพียงส่วนที่ขาดไป   ที่ทำให้หนังเรื่องนี้ไม่น่าประทับใจอย่างที่ควรจะเป็น   แต่หากจะดูเอาขำในช่วงที่การออกใบเหลืองใบแดงของนักการเมืองยังไม่นิ่ง  แถมปัญหาโลกร้อนก็กำลังวิกฤติแบบนี้  การหลบไปดูหนังที่พยายามจะเล่าเรื่องในแบบอื่นๆ บ้าง  นอกเหนือจากหนังตลก  และหนังผีที่เน้นสะดุ้งเอามันส์ ก็น่าจะช่วยให้ประสาทคลายตัวได้บ้างพอสมควร

และหม่ำเดียว หัวเหลี่ยมหัวแหลมนี้ก็น่าจะเป็นทางเลือกหนึ่งที่ไม่เลวนัก