Day 3 / 15 พฤษภาคม 2558

The Sea of Trees ต้นไม้แห่งชีวิต

ภาพยนตร์เรื่องใหม่ของกัสแวนแซนต์เรื่องนี้เกือบไปถึงดวงดาว ด้วยความละเมียดละไมและจังหวะหนังที่เผยให้เห็นนาทีแห่งความตายได้อย่างสมจริง แต่เพราะฉากจบแท้ ๆ ที่ทำให้ดวงดาวที่น่าจะไปถึงหลุดลอยไปอย่างน่าเสียดาย

เรื่องราวเริ่มขึ้นจากการเดินทางสู่ญี่ปุ่นของอาร์เธอร์ อาจารย์สอนวิทยาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง การเดินทางของเขาเกิดขึ้นอย่างฉับพลันและง่ายดาย เขาบุ๊คตั๋วเพียงล่วงหน้า 1 วัน ไม่มีสัมภาระเดินทาง ยกเว้นกระเป๋าที่ติดตัว

อาร์เธอร์เดินทางสู่ป่าอาโอกิงะฮาระ ซึ่งได้เปิดเผยตั้งแต่ตอนเริ่มต้นว่าเป็นลำเนาป่าแห่งความตาย อาร์เธอร์ก็รีบตัดสินใจที่จะฆ่าตัวตายจริง ๆ ตั้งแต่วินาทีแรกที่เขามาถึงป่าแห่งนี้ ด้วยการกินยาทั้งหมดที่มีอยู่ในมือ ถ้าเพียงแต่เขาจะไม่พบกับทากูมิ นาคามูระ หนุ่มวัยกลางคนผู้หลงทางอยู่กลางป่า จากนั้นเรื่องราวก็ดำเนินไปภายใต้การเอาตัวรอดกับความตายของชายทั้งสอง สลับกับเรื่องราวในอดีตที่เกิดขึ้นกับอาร์เธอร์และโจน ภรรยาของเขา ที่นำไปสู่การตัดสินใจเดินทางสู่ความตายในที่สุด

ความโดดเด่นของหนังเรื่องนี้อยู่ที่ดนตรีและเพลงประกอบที่เหนียวแน่นมาก แต่ละเพลงแต่ละธีมที่ใช้ได้สะท้อนให้เห็นมโนความคิดของตัวละครเป็นอย่างดี หลาย ๆ เพลงเป็นตัวเชื่อมฉากและเรื่องราวที่เกิดขึ้น

อีกจุดหนึ่งคือจังหวะของหนังในช่วงที่อาร์เธอร์กับนาคามูระต้องเผชิญกับความตาย มันเต็มไปด้วยการลุ้นด้วยบรรยากาศที่ทำให้คนดูอดรู้สึกร่วมไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้ อดรู้สึกไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้ว่ากัสแวนแซนต์มีพัฒนาการในการเล่าเรื่องเช่นนี้ได้อย่างคาดไม่ถึง

เรื่องมันน่าเสียดายเมื่อมาถึงฉากใกล้จบ เมื่ออาร์เธอร์พบว่าสิ่งที่เห็นไม่ใช่สิ่งที่เป็น ทุกอย่างมันเชื่อมโยงกับซองเอกสารถึงโจนที่เขานำติดตัวไปด้วย และเมื่อเขาเปิดซองฉบับนั้นออก มันทำให้สิ่งที่ดีในหนังก่อนหน้านี้ กลายเป็นบางสิ่งบางอย่างที่เขาพบอยู่ในซองฉบับนั้นเอง ..... และนำหนังไปสู่การถูกโห่เป็นเรื่องแรกในที่สุด